Karel

Textatengsl

Textatengsl eru fundin með samanburði allra braglína allra erinda sem skráð hafa verið í gagnagrunninn.

Þegar rímnaflokkur og ríma innan hans hafa verið valin sést hvar finna má sömu braglínur eða sambærilegar í öðrum rímum eða milli erinda innan sama rímnaflokks (Innri textatengsl).

Tengslin eru fundin vélrænt og því taka þau ekki tillit til efnistengsla eða samhengis.

Samantekt

Hvaðan

Eins

Líkt

Samtals

Geirarðs rímur:

Andra rímur:

Áns rímur bogsveigis:

Vilmundar rímur viðutan:

Jóns rímur leiksveins:

Textatengsl

Sturlaugs rímur II 24

Stáli klæddist sterkleg ferð,
stoðar nú ekki að hamla,
skatnar báru skjöld og sverð
og skyrtu Högna hins gamla.

eldra

Andra rímur VIII 34

Helga sást hin fræga ferð
foldar sveipi óma
skatnar báru skjöld og sverð
skreyttir öglis ljóma.

Sturlaugs rímur II 9

Gift mér Ásu,« er gaurinn kvað,
gyldi aflar verðar,
»ella færi ég flein í stað
fylki út um herðar.«

samtíða

Geirarðs rímur V 52

Broddurinn smýgur búk og rendur,
biluðu allar gerðar,
fets og álnar fjöðrin stendur
fylki út um herðar.

Sturlaugs rímur II 41

Afreks maður og auðar gátt
undu sínu ráði;
Ása hin fagra eina nátt
að því frétta náði.

samtíða

Áns rímur bogsveigis VIII 46

Allvel frá ég að Ása og hann
undu sínu ráði
þótti einn hinn mesti mann
margar rómur háði.

Sturlaugs rímur II 24

Stáli klæddist sterkleg ferð,
stoðar nú ekki að hamla,
skatnar báru skjöld og sverð
og skyrtu Högna hins gamla.

samtíða

Geirarðs rímur V 49

Stöngina þrífur stillir bráður,
stoðar nú ekki að hamla,
tvisvar nefndi hann Terogant áður
og Tyrkja-Þór hinn gamla.

Sturlaugs rímur II 59

Hölda gladdi horna Rín;
hér var skammt á milli
að þá kemur með kappa sín
Kolur til hólms hinn illi.

samtíða

Konráðs rímur V 22

Halurinn gala lét hænu jóð,
hér var skammt í milli;
ekki þekkjast þessi hljóð
þreknum úlfa spilli.

Sturlaugs rímur II 49

»Reiðstu eigi refla nift
renni gullsins brennda,
Ása hin fagra er mér gift,
yður bað kveðju senda.«

eldra

Vilmundar rímur viðutan IV 66

Gekk að rekkju randa viður
reynir gullsins brennda
seggurinn leggur sig þá niður
og sofa vill nátt til enda.

Sturlaugs rímur II 48

Hver kom nú svo heimskur fram
hreytir Óðins tjalda,
er mér gerði skjóta skamm?
skal ég þig aftur gjalda.«

samtíða

Hemings rímur IV 67

Þegar í burt er furðu frjáls
fleygir Óðins tjalda,
fyrir öllum Noregi eyði stáls
útlægan skal kalla.

Sturlaugs rímur II 48

Hver kom nú svo heimskur fram
hreytir Óðins tjalda,
er mér gerði skjóta skamm?
skal ég þig aftur gjalda.«

samtíða

Hemings rímur V 17

Suður vill ganga furðu frjáls
fleygir Óðins tjalda,
ef leyfður mætti lundur stáls
lífi sínu halda.

Sturlaugs rímur II 6

Garpurinn ríður geysi hart,
gumna engi kenndi,
flýði undan fólkið margt,
fyrst að jarli vendi.

samtíða

Hjálmþés rímur V 21

Gengu inn í glæsta höll
gumnar engi kenna
þar sem þau eru heiðnu tröll
hornin gulleg spenna.

Sturlaugs rímur II 31

Þótti næsta þetta skamm
Þundi Óska tjalda,
en þó seldi hann festar fram,
feðgar burtu halda.

samtíða

Ektors rímur VII 58

Þar næst ríða þegnar tólf
að Þundi Óska tjalda
birti víða af benja kólf
bragnar nöktum halda.

Sturlaugs rímur II 33

Sorgin brann í sefanum heit,
seint mun hörmum linna;
Ingólfur reið með sína sveit
svinnan jarl að finna.

eldra

Úlfhams rímur II 16

Talaði jarl við arfa sín,
„illt er slíkt að frétta,
siklings bur er sóttur í pín,
seint mun hörmum létta.

Sturlaugs rímur II 40

Fyrr hafði eigi flokkurinn skæður
frétt af bónda slíkum,
Sturlaugur dvelst og stoltir bræður
um stund hjá jarli ríkum.

eldra

Geðraunir I 8

Veislur stórar, vopn og seim
veitti hann gumnum ríkum,
trautt hafa fyrðar fram í heim
frétt af kóngi slíkum.

Sturlaugs rímur II 48

Hver kom nú svo heimskur fram
hreytir Óðins tjalda,
er mér gerði skjóta skamm?
skal ég þig aftur gjalda.«

samtíða

Þóris rímur háleggs III 3

Fylkir að nam frétta í stað
fleygir Óðins tjalda
hvort mun drengur dvelja lengur
dýra kristni halda.

Sturlaugs rímur II 48

Hver kom nú svo heimskur fram
hreytir Óðins tjalda,
er mér gerði skjóta skamm?
skal ég þig aftur gjalda.«

samtíða

Króka-Refs rímur V 27

Gunnar segir það gerði einn
geymir Óðins tjalda
hann var ei til hræðslu seinn
og hélt á æginn kalda.

Sturlaugs rímur II 54

Heggur þegar í hyrnu stein
hjörva lundurinn teiti,
fellir sníður foldar bein,
féll þá ryðið af hneiti.

samtíða

Landrés rímur II 5

Listug drótt og lofðung mætur
lengi frá ég að sæti
hilmis erindi frammi lætur
hjörva lundurinn mæti.

Sturlaugs rímur II 59

Hölda gladdi horna Rín;
hér var skammt á milli
að þá kemur með kappa sín
Kolur til hólms hinn illi.

samtíða

Jóns rímur leiksveins I 46

Hilmis kvon í höllina gekk
og heilsar vænum stilli,
þar með kvaddi hún þennan rekk,
þar var skammt í milli.

Sturlaugs rímur II 59

Hölda gladdi horna Rín;
hér var skammt á milli
að þá kemur með kappa sín
Kolur til hólms hinn illi.

eldra

Andra rímur I 67

Andri sté fyrir öðlings borð,
ítran kvaddi stilli,
þvínæst talaði þessi orð,
þar var skammt í milli.

Sturlaugs rímur II 43

Sannlega greindi hann seima Bil
sveigir dýnu linna:
»ristill legg þú ráðin til,
að rekkinn mætti ég vinna.«

Sturlaugs rímur I 19

Mest var hann í máli blíður
mengi við hið svinna,
dróttum sýndist furðu fríður
fleygir dýnu linna.

Sturlaugs rímur II 43

Sannlega greindi hann seima Bil
sveigir dýnu linna:
»ristill legg þú ráðin til,
að rekkinn mætti ég vinna.«

samtíða

Króka-Refs rímur V 21

Fékk hann af því fulla styggð
fleygir dýnu linna
víkur hann nú í vestri byggð
og vildi Gunnar finna.

Sturlaugs rímur II 47

Kappinn þegar að kerling gekk
og kyssti hana með blíðu,
hratt hún frá sér hyggnum rekk
hart með afli stríðu.

samtíða

Þrændlur V 32

Þórður hinn lági Hafgríms hönd
hjó með afli stríðu
hjörinn sníður hauka strönd
hans og alla síðu.

Sturlaugs rímur II 48

Hver kom nú svo heimskur fram
hreytir Óðins tjalda,
er mér gerði skjóta skamm?
skal ég þig aftur gjalda.«

samtíða

Hjálmþés rímur IX 15

Látum ekki á ferðum frest
fleygir Óðins tjalda
hef ég þar fengið frelsið mest
fer ég nú slíkt að gjalda.

Sturlaugs rímur II 48

Hver kom nú svo heimskur fram
hreytir Óðins tjalda,
er mér gerði skjóta skamm?
skal ég þig aftur gjalda.«

eldra

Friðþjófs rímur III 44

Frá ég að síðan frétti jarl
fleygir Óðins tjalda:
„seg þú hvort á sjó eða hjall
sér þú drengi halda".

Sturlaugs rímur II 48

Hver kom nú svo heimskur fram
hreytir Óðins tjalda,
er mér gerði skjóta skamm?
skal ég þig aftur gjalda.«

samtíða

Ektors rímur IX 39

Dróttum þótti drengurinn skæður
dýrum sigri valda
lýðum býður linna glæður
lestir Óðins tjalda.

Sturlaugs rímur II 48

Hver kom nú svo heimskur fram
hreytir Óðins tjalda,
er mér gerði skjóta skamm?
skal ég þig aftur gjalda.«

samtíða

Landrés rímur II 26

Skýrði þetta skjöldung merkur
skreyti Óðins tjalda
vér skulum yðvart vísir sterkur
veglegt brullaup halda.

Sturlaugs rímur II 57

Fóstra sínum fékk hún pung,
fyrnsku trúi ég að kenni,
rekkum varð í ráðum þung,
riðu þeir svo frá henni.

samtíða

Geirarðs rímur VIII 38

Jarlinn svaraði einkar reiður,
elsku trúi ég að kenni:
„aldrei skaltu, aumur og leiður,
eiga vald á henni.

Sturlaugs rímur II 59

Hölda gladdi horna Rín;
hér var skammt á milli
að þá kemur með kappa sín
Kolur til hólms hinn illi.

samtíða

Króka-Refs rímur VII 14

Geta skal þess að Grani hét einn
geira viður með stilli
til óspektar var ekki seinn
ills var skammt á milli.

Sturlaugs rímur II 61 Niðurlag

Inni ég síðan orðin stór
ýta þeirra beggja.
Nær mun verða nausta bjór
niður til grunns að leggja.

eldra

Vilmundar rímur viðutan XIII 29

Lofaði þýður lofða lýður
leika þeirra beggja
skjöldung fríður skýrði blíður
skammt er á milli seggja.

Sturlaugs rímur II 7

Þessi heilsar hilmi á,
Hringur gerði að frétta:
»hversu kallast kappinn sá?
kynn mér slíkt af létta.«

samtíða

Konráðs rímur II 70

Roðbert kom fyrir Konráð nú,
keisarason nam frétta:
„hvert var genginn garpurinn? þú
grein mér slíkt af létta!"

Sturlaugs rímur II 9

Gift mér Ásu,« er gaurinn kvað,
gyldi aflar verðar,
»ella færi ég flein í stað
fylki út um herðar.«

eldra

Svöldrar rímur III 8

Stillis högg í stála dögg
stóðust engar gerðar
flóði blóð en fleinninn óð
fyrðum út um herðar.

Sturlaugs rímur II 20

Siklingur talar og sat yfir borð,
sá var drjúgur í ráðum:
»Nú skal senda Ingólf orð
og þeim Sturlaug báðum.

Sturlaugs rímur I 31

Fóstri hennar fróður var,
fór þeim einn veg báðum,
Svipaður visku af seggjum bar,
sá var trúr í ráðum.

Sturlaugs rímur II 25

Görpum trúi ég að gangi í vil,
geystir burtu ríða;
höldar komu hilmis til,
hann tók þeim með blíða.

samtíða

Ektors rímur IX 20

Þaðan í stað að Þundur reið
Þjassa máls hins fríða
hitti mitt á hertogans leið
hann tók honum með blíða.

Sturlaugs rímur II 31

Þótti næsta þetta skamm
Þundi Óska tjalda,
en þó seldi hann festar fram,
feðgar burtu halda.

samtíða

Þóris rímur háleggs III 22

Veturinn líður en bóndinn blíður
biður Ögmund tjalda
á sunda val en seggurinn skal
síðan burtu halda.

Sturlaugs rímur II 48

Hver kom nú svo heimskur fram
hreytir Óðins tjalda,
er mér gerði skjóta skamm?
skal ég þig aftur gjalda.«

samtíða

Hemings rímur V 37

Fegnir urðu feðgar þá
fleygi Óðins tjalda;
var þar engi virða sá,
að vatni mátti halda.

Sturlaugs rímur II 48

Hver kom nú svo heimskur fram
hreytir Óðins tjalda,
er mér gerði skjóta skamm?
skal ég þig aftur gjalda.«

samtíða

Hemings rímur IV 71

Ýtar segja þá Ófeigs nið
út til Íslands halda;
síðar kemur hann söguna við
sveigir Óðins tjalda.

Sturlaugs rímur II 43

Sannlega greindi hann seima Bil
sveigir dýnu linna:
»ristill legg þú ráðin til,
að rekkinn mætti ég vinna.«

samtíða

Hemings rímur III 48

„Ætlan sjá mun eigi tjá,
eyðir dýnu linna!
brögnum hér, þó bæri af mér,
bauga Týr að vinna“.

Sturlaugs rímur II 41

Afreks maður og auðar gátt
undu sínu ráði;
Ása hin fagra eina nátt
að því frétta náði.

samtíða

Hemings rímur VI 75

Seggir drógu segl við tré
að sínu ráði,
Oddur frá ég, í stafninn sté
og stýra náði.

Sturlaugs rímur II 7

Þessi heilsar hilmi á,
Hringur gerði að frétta:
»hversu kallast kappinn sá?
kynn mér slíkt af létta.«

samtíða

Hemings rímur III 37

Ræsir dýr að rekknum snýr,
rétt nam Odd að frétta:
„hvar kom á“, segir hilmir þá,
„herm mér slíkt af létta.“

Sturlaugs rímur II 37

Virðar bjuggu veislu þá,
vill það engi meina;
hetjan festi hringa Gná,
hvílu byggðu eina.

samtíða

Landrés rímur II 35

Virðar búast til veislu skjótt
vill þá engi neita
púsan gerðu prestar fljótt
prúðum hjónum veita.

Sturlaugs rímur II 48

Hver kom nú svo heimskur fram
hreytir Óðins tjalda,
er mér gerði skjóta skamm?
skal ég þig aftur gjalda.«

samtíða

Landrés rímur VII 19

Sér þú leik kvað silki eik
sviptir Óðins tjalda
ef pústur nær af fylkir fær
þú flýt þér hann að gjalda.

Sturlaugs rímur II 49

»Reiðstu eigi refla nift
renni gullsins brennda,
Ása hin fagra er mér gift,
yður bað kveðju senda.«

eldra

Andra rímur VII 58

Mælti nú með trausta trú
týnir gullsins brennda
hér muntu þú við hrumnis brú
Herrauð aftur venda.

Sturlaugs rímur II 49

»Reiðstu eigi refla nift
renni gullsins brennda,
Ása hin fagra er mér gift,
yður bað kveðju senda.«

samtíða

Brönu rímur VII 13

Dvelst svo úti drengjum þeim
daginn gekk til enda
þar næst hugðu að hafa sig heim
hreytir gullsins brennda.

Sturlaugs rímur II 49

»Reiðstu eigi refla nift
renni gullsins brennda,
Ása hin fagra er mér gift,
yður bað kveðju senda.«

yngra

Hyndlu rímur V 67

Við aldraðan svo aftur tér
eyðir gullsins brennda:
„Hundtík þá, sem þjónar þér,
þú skalt mér afhenda.“

Sturlaugs rímur II 61 Niðurlag

Inni ég síðan orðin stór
ýta þeirra beggja.
Nær mun verða nausta bjór
niður til grunns að leggja.

yngra

Hyndlu rímur V 30

Frú þá réði furðu snöggt
fram að dyrunum leggja;
rakkinn hafði ráðið glöggt
ræðu þeirra beggja.

Sturlaugs rímur II 11

»Kaupi ég hana fyrir kóngsins þökk.«
Kolur af reiði sagði;
festi síðan falda Hlökk,
fylkir situr og þagði.

eldra

Skáld-Helga rímur IV 43

Komu þar sem kvinnan var
kappinn erindin sagði
hefur þá orð við hringa skorð
Helgi situr og þagði.

Sturlaugs rímur II 43

Sannlega greindi hann seima Bil
sveigir dýnu linna:
»ristill legg þú ráðin til,
að rekkinn mætti ég vinna.«

eldra

Skáld-Helga rímur VII 48

Yrkir sá sem eftir fer
eyðir dýnu linna
brýni ég oft en bítur að verr
bágt er mér að vinna.

Sturlaugs rímur II 61 Niðurlag

Inni ég síðan orðin stór
ýta þeirra beggja.
Nær mun verða nausta bjór
niður til grunns að leggja.

eldra

Skáld-Helga rímur II 51

Því var hættur harma fundur
heiðurs manna tveggja
allir vildu ama í sundur
ástum þeirra beggja.

Sturlaugs rímur II 54

Heggur þegar í hyrnu stein
hjörva lundurinn teiti,
fellir sníður foldar bein,
féll þá ryðið af hneiti.

samtíða

Króka-Refs rímur V 42

Kemur til skips fyrir kappa sveit
og kynnir mönnum spæni
var sá hagur í hyggju reit
hjörva lundurinn kæni?

Sturlaugs rímur II 54

Heggur þegar í hyrnu stein
hjörva lundurinn teiti,
fellir sníður foldar bein,
féll þá ryðið af hneiti.

eldra

Mágus rímur VI 70

„Því er nú blóð, að buðlung kvað,
beint á öxi þinni?"
Honum nam ansa hratt í stað
hjörva lundurinn svinni.