Karel

Tíma ríma — 1. ríma

— Jón Sigurðsson

Lemmata | Textatengsl
umgjörð ríman

1.
Ríman

Oft eru kvæða efni rýr,
ekki stundum parið.
Eg á skrýtið ævintýr,
í þó lítið varið.

Skoða...

2.
Ríman

Margt er sér til gamans gert
geði þungu kasta.
Það er ekki einkis vert
að eyða tíð án lasta.

Skoða...

3.
Ríman

En vér getum ekki það,
Adams tetur ræður,
lasta fletur landi að,
lostann meta bræður.

Skoða...

4.
Ríman

Á að varast hrekkja hel
þó högunum við sé undið.
Má og maður vera vel
verði ei að honum fundið.

Skoða...

5.
Ríman

Fyrst er ástin orðin köld,
elsku minnka glóðir,
en lifði enginn lífs á öld
sem lofuðu allar þjóðir.

Skoða...

6.
Ríman

Því er að breyta best sem kann
og biðja guð sig náða,
tyfta þræl en tignarmann
talinu láta ráða.

Skoða...

7.
Ríman

Beri maður létta lund
linast rauna tetur;
eigi hann bágt um eina stund
aðra gengur betur.

Skoða...

8.
Ríman

Sumir hljóta sæmd og vin,
sorg í annan tíma.
Eftir bjarta blíðu skin
brunar dökkva gríma.

Skoða...

9.
Ríman

Hverfult lukkuhjólið er,
hamingju einn þó næði,
ámót fyrir augum mér
og það leiki á þræði.

Skoða...

10.
Ríman

Kalla eg hræri kroppinn önd,
kortur máti er settur,
eins og skerborð reist á rönd
rambar þar til dettur.

Skoða...

11.
Ríman

Sól og máni sýnir öld,
sama vitnar manna geð.
Allir dagar eiga kvöld,
inn til þessa svo hefur skeð.

Skoða...

12.
Ríman

Held eg liðið heims á dag
herrann þó það viti,
sígur undir sólarlag
sýnist bregða liti.

Skoða...

13.
Ríman

Þeir sem vilja vakna í söng
og vondar kvalir flúa
undir nótt, þó ei sé löng,
eiga sig að búa.

Skoða...

14.
Ríman

Teygir ei dauðinn tímann vorn
þá tíð er burt að halda;
það eru á oss álög forn,
allir skuld þá gjalda.

Skoða...

15.
Ríman

Sækir dauðinn sjálfræðing
svo sem hinn, þó sníki,
voldugum ekki en vesaling
er vísara himnaríki.

Skoða...

16.
Ríman

Lærdóms mennt og lista sið
linar dauðans bylgja.
Auðinn skilja allir við;
orð og gjörðir fylgja.

Skoða...

17.
Ríman

Því eigum vér fyrir sálu að sjá;
sá er hluturinn meiri
þá er holdið heimi frá
hulið mold og leiri.

Skoða...

18.
Ríman

Hverninn sem að hver einn lét,
herra, ríkur, snauður
þegar leggst í þetta flet
þá er hann sagður dauður.

Skoða...

19.
Ríman

Hver einn sína byrði ber,
bjargar enginn vinurinn,
þá er eftir þyngst hvað er,
það er að standa reikninginn.

Skoða...

20.
Ríman

Þó að sæki sorg og kíf
sú er bótin gæða
kemur eftir eilíft líf,
endar sérhver mæða.

Skoða...

21.
Ríman

Eftir ótta og eymda hag
eigum guð að prísa,
þá gefi oss drottinn góðan dag
til gleðinnar upp að rísa.

Skoða...

22.
Ríman

Mér er ekki í mansöng list,
mjöðnum Kvásir leynir.
Af eylandi einu fyrst
upphaflega greinir.

Skoða...

23.
Ríman

Svo ódulið segir frá
sögðu Óðins strindi,
að landið hulið hvítum snjá
heitir Ósamlyndi.

Skoða...

24.
Ríman

Þar er sterk og stórlynd þjóð,
sem stundum kemur að gjaldi,
umflotið með Ýmis blóð
undir norður faldi.

Skoða...

25.
Ríman

Öflugur ríkti á Óðins kvon
örðugur greifa jafni,
Ranglátur hét Reiginsson,
rentan fylgdi nafni.

Skoða...

26.
Ríman

Linna bólið linaði sorg,
lostinn kosti rýrði;
heitir á Hjóli höfuðborg,
henni greifinn stýrði.

Skoða...

27.
Ríman

Góður eigi verjuver
viður sorgum þjáða;
móður eina átti sér,
öllu gjörði hún ráða.

Skoða...

28.
Ríman

Gömul hóra greifann bar
og gat, þó höfnum tapi,
ellióra Öfund var
ill og forn í skapi.

Skoða...

29.
Ríman

Konu hafði hann keypta sér
sem kunni að auðnum þjóna,
sat í festum geira grér
og gömul kvenpersóna.

Skoða...

30.
Ríman

Honum var ekki hrundin leið
hans því ráðið bætti,
í úttektir allar reið
og arfaskipta gætti.

Skoða...

31.
Ríman

Greifa þótti hún sóma sér
og sínum hæfa dyggðum,
hét Ágirnd en ættin er
öll á neðri byggðum.

Skoða...

32.
Ríman

Hann fékk sveina handa sér,
hún nam píkur velja.
Þann gjörvallan herjans her
helst er langt að telja.

Skoða...

33.
Ríman

Undirförul á við hann
alla rægði seka.
Hennar þerna honum ann,
hún hét Slettireka.

Skoða...

34.
Ríman

Ráðskonan þar lagði lið,
og lifði á annarra sveita,
átti skammtinn allan við,
Óblessan nam heita.

Skoða...

35.
Ríman

Öll voru hjú á Hjóli svelt
þó herrafólkið dafni.
Ranglátur þann ráðsmann hélt,
Rógur var að nafni.

Skoða...

36.
Ríman

Þörf er ekki að þræla fé
það sé grannt upptalið.
Óþrjótand illþýði
er þar saman valið.

Skoða...

37.
Ríman

Gamlir og ungir girnast björg,
góðir og illir þiggja.
Eru kotin æði mörg
sem undir Hjólið liggja.

Skoða...

38.
Ríman

Gapastaðir garði næst,
gengu þangað sveinar,
Þambárvellir þorp ólæst,
þar voru pútur einar.

Skoða...

39.
Ríman

Er hið þriðja afbragðs kot
út frá staðarins tröðum,
haldið sjaldan herra slot,
heitir á Þrælastöðum.

Skoða...

40.
Ríman

Fjórða hreiður fast við Hjól,
fénu segja þeir velgi.
Það var kallað Þjófaból.
Þetta er í örskots helgi.

Skoða...

41.
Ríman

Sinni frú það greifinn gaf
en garðinn byggði fóli,
átti rentu alla af
Ágirnd Þjófabóli.

Skoða...

42.
Ríman

Enn hjáleiga ein var sú,
af henni minnst eg hæli,
yfrið gott er undir bú
og hét Lygibæli.

Skoða...

43.
Ríman

Á koti þessu kvöð er það,
kann eg ei landskuld greina,
að gjöra allt sem Öfund bað
og öngu hana leyna.

Skoða...

44.
Ríman

Stóð í þessum kotakrans
kringlótt greifa höllin,
aðrar byggðir ótal lands
eins við sjó og fjöllin.

Skoða...

45.
Ríman

Ekki lukkan upp á mold
öllum bindur tryggðir.
Þar sem ríkur ræður fold
ráfar snauður um byggðir.

Skoða...

46.
Ríman

Örbyrgðin er æði stór.
Í öreiganna tafni,
karl gamall og kerling fór,
Kærleikur að nafni.

Skoða...

47.
Ríman

Flökkuðu þau um breiða byggð
þó báglega hýsing fengi.
Karlinum fylgdi kerling Tryggð;
kleprótt frá eg þeim gengi.

Skoða...

48.
Ríman

Hann var sveinn en hún var mey,
hvort nam öðru trúa,
siðblendi þau áttu ei
unga lands við búa.

Skoða...

49.
Ríman

Björguðu sér með beiskri sút,
á berum fótum gengu,
fóru daginn allan út,
inni varla fengu.

Skoða...

50.
Ríman

Það var meira um þessi hræ,
þar sem gisting hlutu,
enginn lofaði inn í bæ,
í útihýsi þeim skutu.

Skoða...

51.
Ríman

Þeim fyrr var boðin fögur krás
í flestum gestaboðum,
en héldu nú á húsgangsrás
og höfðu ei nóg af roðum.

Skoða...

52.
Ríman

Fátækir þau fæddu á laun
þá fylgdi ei skylda pyngja,
en urðu að forðast, er það raun,
alla lands höfðingja.

Skoða...

53.
Ríman

Það var eitt sem oli því,
eyddist kostur góður,
þau voru mestu ógúnst í
hjá Öfund greifamóður.

Skoða...

54.
Ríman

Frá ungdómi er það sagt
ei hún fyrir þeim bætti,
hafði og við þann lag sitt lagt,
sem lék að hennar drætti.

Skoða...

55.
Ríman

Öfund þumla oft í fór,
er hennar blástur kaldur.
Þessi ógúnst stríð og stór
staðið hafði um aldur.

Skoða...

56.
Ríman

Í öndverðu ei fékk náð
þeim auka mikinn kvíða,
en nú hafði hún yfirráð
á sem tók að líða.

Skoða...

57.
Ríman

Þau voru komin armóð í
með eymd og veslings hætti
en hún voldug varð af því
vina stoðin bætti.

Skoða...

58.
Ríman

Þetta heim að Hjóli bar
herjans kota mengi,
sögðu karl og kerling þar
krönk um sveitir gengi.

Skoða...

59.
Ríman

Horfir nískur fis á flest,
fyrir það hyggst að ríkja.
Óttaðist því Ágirnd mest
ef þau kæmu að sníkja.

Skoða...

60.
Ríman

Vill svo haga veiga Ná
að verði ei af því bagi
og nú sagði Öfund frá
eftir gömlu lagi.

Skoða...

61.
Ríman

Öfund gefur soddan svör:
„Svo má ekki standa.“
Bölvuð kerling beit á vör
og blés af þungum anda.

Skoða...

62.
Ríman

„Það er á móti minni vild
að megi þau lífi forða.“
Greifann hitti töfrum trylld
og tekur svo til orða:

Skoða...

63.
Ríman

„Nú er á stórum nauðum von,
nístir það mitt lyndi,
hefurðu ekki, hjarta son!
heyrt þau ótíðindi?

Skoða...

64.
Ríman

Berast hlutir ekki að
allajafna góðir.“
Hann réð svara: „Hvað er það
hrellir yður, móðir?“

Skoða...

65.
Ríman

Ansa þá nam illa byggð:
„Alla hryggð mér veitir
karlinn sá og kerling Tryggð
Kærleikur sem heitir.

Skoða...

66.
Ríman

Illa búin, elli mett,
auka lengi baga,
flakka lúin full með prett,
frá oss mengið draga.

Skoða...

67.
Ríman

Að hljóti skaða skyldugt er,
skjöldurinn enginn hlífi,
þau hafa ætíð amað þér
allt frá móðurlífi.

Skoða...

68.
Ríman

Þeim það ávallt angurs fékk
að upp þig fæða kynni,
en varði eg þig sem votan sekk
með visku og kvenprýðinni.

Skoða...

69.
Ríman

Þó þeim ekki væri í vil
þér veittist ungum náðin,
hefur svo auðnan hagað til
þú hlýtur þung umráðin.

Skoða...

70.
Ríman

Þetta gaman þeim er ei frá
þó að mögur sníki;
halda sama hætti á
að halla þínu ríki.

Skoða...

71.
Ríman

Eru þau af fréttum fróð,
falsið saman tvinna,
einfalda og auma þjóð
alla frá þér ginna.“

Skoða...

72.
Ríman

Gráðugur ansar gyðju son,
geisar ofsinn forni:
„Þér eigið, móðir, þessa von,
Þau skulu dæmd að morgni.

Skoða...

73.
Ríman

Má þau fanga utan ef
illur þrælalýður,
nú skal ganga boð og bréf
um byggð á allar síður.

Skoða...

74.
Ríman

Verður mér að vinum stoð
vel þó ekki breyti,
mun eg gjöra mætu boð
mínu ráðaneyti.

Skoða...

75.
Ríman

Mér um of er ekki það
út þau grey að flæma.
Þegar koma allir að
eitthvað munu þeir dæma.

Skoða...

76.
Ríman

Glotti Öfund glöð í von,
gjörn á allt hið versta:
„Ó, minn kæri elsku son,
ekki má því fresta.

Skoða...

77.
Ríman

Það er fár ef finna vörn
fyrir sárum pínum,
eg er bráðlát eins og börn
í aldurdómi mínum.“

Skoða...

78.
Ríman

Greitt nam svara greifi já,
geðinu vil ei breyta:
„Látið fara þræla þá
þeirra strax að leita.“

Skoða...

79.
Ríman

Æðir hún um greifa garð
og gjörir til þræla svamla,
furðu létt á fæti varð
fjandans Öfund gamla.

Skoða...

80.
Ríman

Nú var kerling orðin ær
og ólm í sinni gáfu:
þá hýðir, lemur, hrekur, slær
en hrekkja greyin sváfu.

Skoða...

81.
Ríman

Þræla hrynda blundi bað,
„brjál er að sitjið kyrrir,
hrekkjum vafðir haldi af stað
hirðis rismál fyrir.“

Skoða...

82.
Ríman

Ansa strákar allir þá,
ekki hýrugóðir:
„Hvert skal að fara? Hvern skal slá?
Hvað á að gjöra, móðir?“

Skoða...

83.
Ríman

Þið skuluð elta upp í byggð,
eyða og sneyða gleðihag,
Kærleika og kerling Tryggð
og koma með á þing í dag.

Skoða...

84.
Ríman

Launin þiggi þið af mér,
þau með góðum arði.“
Þessu játa þrælarnir,
þar með hlupu úr garði.

Skoða...

85.
Ríman

Þar voru í þeim flokki
Þjófgefinn, Ótiginn,
Illhryssingur, Óþokki,
Andvígur og Lyginn.

Skoða...

86.
Ríman

Leituðu þessir varla valt,
víða hreppa kanna,
brömluðu og brutu allt
á bæjum frómra manna.

Skoða...

87.
Ríman

Þeir fram komu þar um síð,
þýðum leiðir grönnum
er jörðin liggur Hamingjuhlíð
hýst af landnámsmönnum.

Skoða...

88.
Ríman

Á því heimili þjóð var svinn,
þrælar leita af sér grun;
hét Ráðvandur húsbóndinn,
hans kona var Meðaumkun.

Skoða...

89.
Ríman

Ekki breyta óði um það,
inn í húsin ganga,
kváðust leita Kærleik að,
komnir Tryggð að fanga.

Skoða...

90.
Ríman

Hrekkja þýin háð og spott
höfðu á sínum vörum,
lasta býin luku upp hvoft,
Lyginn var fyrir svörum.

Skoða...

91.
Ríman

Þegar bar að þessum garð
þrælalið með æði,
feigum ekki forðað varð,
fyrir voru bæði.

Skoða...

92.
Ríman

Í sögðu bili svo til féll
sinni lund að þjóna,
svæfð af elli sátu hrell
í sæng á milli hjóna.

Skoða...

93.
Ríman

Hver til annars hlæja fer
en hjónin bæði þegja.
„Hér nú vel í veiði ber,“
vondir strákar segja.

Skoða...

94.
Ríman

„Oss eru undir augu leidd,
ill með fylli klækja,
því verði náð og værðin eydd,
vér eigum þau að sækja.“

Skoða...

95.
Ríman

Hjónin segja: „Hér höfum við
hýst í okkar ranni,
með þau eigið ekki þið,
eftir réttum sanni.

Skoða...

96.
Ríman

Argir þrælar ansa þá:
„Illt er heimskum forða,
ykkur lið ei leggja má.“
Lyginn tók til orða:

Skoða...

97.
Ríman

„Erindi hendi af þau rek,
allar heyri þjóðir
sem Ranglátur og ráðafrek
ræsis bauð oss móðir.

Skoða...

98.
Ríman

Þið ef hýsið þessi flón,
þeim eða veitið fæði,
lífstöpun og lima tjón
leggst á ykkur bæði.“

Skoða...

99.
Ríman

Heiftin þræla hart að reið,
hvell úr öllum máta,
en svöruðu bæði á sömu leið,
sögðust nauðug láta.

Skoða...

100.
Ríman

Yfir hjónin ótta sló,
því illir hóta fári.
Kærleik út á eyrum dró,
annar Tryggð á hári.

Skoða...

101.
Ríman

Aumingjanna örvast tár,
argir kauðar þvinga,
upp á horaðan húðarklár
hnepptu vesalinga.

Skoða...

102.
Ríman

Öll var meðferð ill á þeim,
enginn þræla miskunnar.
Sögunni víkur að Hjóli heim
hamóra til kerlingar.

Skoða...

103.
Ríman

Þreytist ekki bauga Bil
þó beri ára þunga,
gengur enn nú greifa til,
gefur orðið tunga:

Skoða...

104.
Ríman

„Ef þú, sonur,“ kerling kvað,
„Kærleika vilt týna
er þér best að arka á stað
og enda heiting þína.“

Skoða...

105.
Ríman

„Lengi ég mun ekki að
upp á þingið ríða,
hvað skal mér að hasta um það
hljóti þar að bíða.“

Skoða...

106.
Ríman

„Ekki kvíða þarftu því,
þræla áður kenndi,
þeir eru fljótir ferðum í,
fyrri eg þá sendi.“

Skoða...

107.
Ríman

Hann kvaðst trúa þessu þá,
það mundi ekki fjarri,
segir búa sig því má
sérhver smærri og stærri.

Skoða...

108.
Ríman

Vóx þar æði, hark of hljóð,
hlátur úr máta greiða,
til handa og fóta hleypur þjóð,
á Hjóli staðinn eyða.

Skoða...

109.
Ríman

Þar var gleði, drykkja og dans,
dauðanum ekki kvíða,
þegar sá allur fjanda fans
fór úr garði að ríða.

Skoða...

110.
Ríman

Öfund fylgdi þegnum þar
þó ei tauma spenni.
Í vagni einum ekið var,
Ágirnd sat hjá henni.

Skoða...

111.
Ríman

Hver einn ríður hart sem má,
höfðu ærið gaman.
Þessi lýður þingið á
þeysti allur saman.

Skoða...

112.
Ríman

Dreif að fólkið margt sem mý,
munu þeir lögin þreyta.
Þingstaður í breiðum bý
á Blóðvelli nam heita.

Skoða...

113.
Ríman

Þing var sett á háum hól,
hafnað þrældóms iðjum.
Öfund sat á einum stól
innan í hringnum miðjum.

Skoða...

114.
Ríman

Ranglát heilsa ríkismenn,
réðu á hné að falla,
Öfund lúta allir senn,
eru með bera skalla.

Skoða...

115.
Ríman

Upp sér hossar Öfund við,
orðum hagar sínum:
„Hljóta eigið heiður þið
sem hlýðið syni mínum.

Skoða...

116.
Ríman

Því vil eg hressa þetta fólk,“
þrifleg sagði kella,
sína bölvuðu brjóstamjólk
á bikarinn gjörði hella.

Skoða...

117.
Ríman

Með álögum það gribba gaf
og geðs formála sínum:
„Nú skulu drekka allir af
eftir vilja mínum.“

Skoða...

118.
Ríman

Þetta öl um þingið gekk,
þó ei stýrði lukku,
flestir af því fengu smekk
en furðu misjafnt drukku.

Skoða...

119.
Ríman

Slepptu dyggð og drengskap þá,
dáð og tryggðum vina.
Öllum við það eitur brá
sem eldinn kenndi sina.

Skoða...

120.
Ríman

Ágirnd hljóp um allan hring
eins og vildi kanna.
Hún var að fá sér falleg þing
og fala gripi manna.

Skoða...

121.
Ríman

Brögnum þakkar bauga ey,
borgun vildi þrjóta,
en ef sögðu sveinar nei,
svívirðing nam hóta.

Skoða...

122.
Ríman

Í því hópinn seggir sjá
senda Öfund kenndi
þegar vegar þingið á
þrjótum ljótum vendi.

Skoða...

123.
Ríman

Þrælar mæla og herða á hljóð:
„Hingað þingin færum,
afgömul og ellimóð,
eru í sauðagærum.

Skoða...

124.
Ríman

Höfuðin lokka hvít sem traf,
halda fáum tönnum,
höfðu þokka áður af
öllum bestu mönnum.

Skoða...

125.
Ríman

Ásýndin var orðin rýr,
að öllu breytt nema hvarma stein.
Augu hans þau eru hýr
en í henni fögur og hrein.

Skoða...

126.
Ríman

Öfund stundi og varð blá,
ógurleg hjá mönnum,
þegar bundin bæði sá
bölvuð nísti tönnum.

Skoða...

127.
Ríman

Ekki var á góðu uppgrip,
gjörðist fátt að skjóli,
Ranglátur með svartan svip
sat á dómara stóli.

Skoða...

128.
Ríman

Fylgdi Ranglát siður sá
hann sinnti ei mála verju,
lagði níðings úrskurð á
æ með nýi hverju.

Skoða...

129.
Ríman

En ef leið hjá illum vom
argur þessi galdur
var hann á því eftir kom
í ólukku tvöfaldur.

Skoða...

130.
Ríman

Margur af því meiðslin hlaut
og mætti illu grandi.
Nú var á honum þessi þraut,
því var hann óstillandi.

Skoða...

131.
Ríman

Nú út dómur nefndur var,
sem nauðsyn þótti stærsta,
Ofstopi sat efstur þar,
Illgjarn honum hið næsta.

Skoða...

132.
Ríman

Fláráður og Framgjarn þá l
fínum sess hvor náði,
Fávís, Óttar utar í frá,
allir að sama ráði.

Skoða...

133.
Ríman

Öngvan vonsku af þeim þraut,
Illgjarn verst til lagði,
hver í eyra öðrum laut;
Óttar sat og þagði.

Skoða...

134.
Ríman

Rangláts af því reiðin vex;
rekkar við ef standa.
Allir þesir illir sex
ómagadóminn vanda.

Skoða...

135.
Ríman

Á prótókollinn prenta þar,
með prettum gegnum drógu;
hörð og rotuð honum í var,
húð af skollatófu.

Skoða...

136.
Ríman

Blek af krumma blóði því,
best er sagt á hríni,
falskir penna fengu í
fjöður úr keldusvíni.

Skoða...

137.
Ríman

Að ætt þá spurðu alla um kring
en ýtar fyrir sóru;
og fundu engan fjórmenning
því fjarskyldari voru.

Skoða...

138.
Ríman

Þóttu of gömul þægileg
þeirra að trúa sögum,
fengu ei til sveita sig
sverj að réttum lögum.

Skoða...

139.
Ríman

Því var stans á þrjóta hvoft
um þetta efni gera
að þeim þótti ekki gott
til undanfæris vera.

Skoða...

140.
Ríman

Þeirra á milli þræta ill
þessu af nam rísa.
Þau af öllum engi vill
í guðs nafni hýsa.

Skoða...

141.
Ríman

Öfund segir aðferð sú
eigi megi hlýða:
„Dugir ekki að doska nú,
daginn á vill líða.

Skoða...

142.
Ríman

Sannlega nú sýnist mér,
þið sækið ráð hjá konum,
fyrst það enginn ykkar sér
af öllum vitringonum.

Skoða...

143.
Ríman

Eg að vísu veit þann sið
verstan hér á landi,
ef þau hýsið eruð þið
allir á sama bandi.

Skoða...

144.
Ríman

Áður fyrri eg af þeim hlaut
illan kvilla og baga.
Eg hef búið að þeirri þraut
það um mína daga.

Skoða...

145.
Ríman

Því er mitt ráð, og þess eg get,
þá er á enda vandi,
að þau rati hryggðar hret,
heljar til farandi.

Skoða...

146.
Ríman

Svo þau eigi í sem lengst
eins á nótt og degi
og þeim verði um andlát þrengt
áður en drepast megi.

Skoða...

147.
Ríman

Eg hefi andstyggð á að sjá
illar herjans skræður,
sómir ei þeim sitja hjá,
segið upp dóminn, bræður!“

Skoða...

148.
Ríman

Gleði orðum Ágirnd á
upp nam greifi kasta:
„Láttu oss heyra, hringa Ná,
hvað segir þú, kærasta?“

Skoða...

149.
Ríman

Ekki er heiður að hyski því,
hér um sveitir skríður,
því er mér leiður þanka í
þurfa allur lýður.

Skoða...

150.
Ríman

Félaus grey er að fæða nauð,
fátæka svo kenni,
vinna ei þótt veitt sé brauð,
verst eru gamalmenni.“

Skoða...

151.
Ríman

Mögnuð Öfund mælti þá
mágkonu við sína:
„Mér hefir lengi litist á
list og kvendyggð þína

Skoða...

152.
Ríman

Dregur auðinn þú að þér,
þó æ viljir meira
en ég má einhvern æðri mér
aldrei sjá né heyra.“

Skoða...

153.
Ríman

Ansar greifi: „Er mitt boð
öllum griðum sleppa,
vantar fé og frænda stoð,
frá er um skyldu hreppa.

Skoða...

154.
Ríman

Röggsamleg í ræðum sín
rembihnútinn bindur,
heyrðu þið hvað móðir mín
mælti, pilta kindur?“

Skoða...

155.
Ríman

Dómsmenn hjala: „Heyrðum vér,
hennar ráðið fína,
það vor skylda allra er
ykkur hlýðni sýna.“

Skoða...

156.
Ríman

Þar með hófu að dómi drög,
dauf er soddan þula;
síteruðu syrpu lög,
síðsta kapítula.

Skoða...

157.
Ríman

Lands svo hagar lagi þar
hjá lýðum þeirra sveita,
undir hæðum vatn það var,
Viðbjóð létu heita.

Skoða...

158.
Ríman

Fisk er ekki að fá úr því,
af frosti leggur varla,
einn er hólmi hyl þeim í,
Harðangur þeir kalla.

Skoða...

159.
Ríman

Þeir segja sem það hafa séð;
þar og gjört að hyggja,
hann sé vaxinn hrísi með
sem hart er undir að liggja.

Skoða...

160.
Ríman

Ber hann hvorki hæð né hól,
hulinn steinum ljótum.
Ekki fæst þar annað skjól
en undir viðar-rótum.

Skoða...

161.
Ríman

„Þar skal vera þeirra byggð
þó að kenni nauða.
Kærleikur og kerling Tryggð
kveljist svo til dauða.

Skoða...

162.
Ríman

Nú ei skilið eftir er,
sem afla kunni mæðu,
þau skulu fara þangað ber,
það fyrir utan fæðu.

Skoða...

163.
Ríman

Bíði þau þar skin og skúr,
skaðinn dauða léni,
þeim ef komast kröggum úr
kæfa skal í feni.

Skoða...

164.
Ríman

Arftækur skal engi sá
eftir þeim sem heitir
og rækur öllum rétti frá,
raunar hvað vel breytir.

Skoða...

165.
Ríman

Ef þeim nokkur leggur lið
og linar þessu grandi
hann skal missa fé og frið,
fjörið óbætandi.

Skoða...

166.
Ríman

Hvern að sök er sannan fá
sínar lífs um stundir,
fast og laust það fé hann á
falli Ranglát undir.

Skoða...

167.
Ríman

Þeim má góðu orði að
enginn héðan af venda.
Þau skulu deyja í þessum stað.“
Þar er dómur á enda.

Skoða...

168.
Ríman

Byggðu dóminn lýðir lands
er lesti flesta kanna
á ólögum andskotans
og allra verstu manna.

Skoða...

169.
Ríman

Ofstopi með öngva ró
upp nam dóminn lesa þá.
Fláráður um falsið bjó,
Fávís hló og sagði: já.

Skoða...

170.
Ríman

Óttar þagði, ekki kvak,
úr hans heyrðist gómi
þá lýðir áttu lófatak
að ljótum þessum dómi.

Skoða...

171.
Ríman

En Ranglátur ansar til:
„Óttar, þú þinn gikkur!
Ertu ekki oss í vil,
öllu hér samþykkur?“

Skoða...

172.
Ríman

Stóð hann upp á beinin blaut,
bjúgur þó að líta,
augunum svo Óttar gaut
svo út á varð hið hvíta.

Skoða...

173.
Ríman

„Óskynsemi olli mér,
allan brestur frama,
hvað sem, herra, þóknast þér
þá líst mér hið sama.

Skoða...

174.
Ríman

Yður styggja í öngvu vil,
annars hel mun kanna,
eg skal segja amen til
allra gjörninganna.“

Skoða...

175.
Ríman

Öfund vitni um það ber
að henni nú ei þótti par;
þrisvar lét hún þylja sér
þennan dóm til skemmtunar.

Skoða...

176.
Ríman

Kerlingar var kjaftur grár,
keyrði hann upp með sköllum,
hafði hún ekki í hundrað ár
hlegið með honum öllum.

Skoða...

177.
Ríman

Hennar af því gladdist geð,
greiðast þótti vandi,
kímin þakkar köppum með
kossi og handabandi.

Skoða...

178.
Ríman

„Sé eg það,“ kvað syrpan verst,
„soddan skyldi hrósa,
nú er girt fyrir nesin flest
nær sem vildi eg kjósa.

Skoða...

179.
Ríman

Að þau kanni í kulda hel
en komi aldrei í vora sveit,
þetta er rétt og það fer vel
þau hafa lengi verið heit.

Skoða...

180.
Ríman

Bragnar hætti þingi því
úr þessu er búið að ráða,
síðan færið fjörtjón í
fátæklinga báða.“

Skoða...

181.
Ríman

Kváðust búnir þegnar þá
þegar að bragði skömmu,
var það allt í einu já,
allir hlýddu mömmu.

Skoða...

182.
Ríman

Nú fær aumur á þeim séð,
enginn, ráð svo batni,
Kærleik drógu kerling með
kviknakin að vatni.

Skoða...

183.
Ríman

Er af verkum auðsén trú,
eikina laufin prýða,
þegar allur þangað nú
þingheimur nam ríða.

Skoða...

184.
Ríman

Ei er fár í nauðum nýtt,
nú skal yfir taka,
þeim var báðum undan ýtt
á áralausum flaka.

Skoða...

185.
Ríman

Yfir þau dreif öldubað,
út af þó ei kafni,
hungruð ráku hólma að,
höfðu land fyrir stafni.

Skoða...

186.
Ríman

Þau munu híra þar um stund,
þessu má vel trúa,
áður en koma á þá grund
sem almenningar búa.

Skoða...

187.
Ríman

Nú er Öfund ekki stans,
öldruð beitir tungu,
hún var kát og kvað við dans,
kauðar undir sungu.

Skoða...

188.
Ríman

„Æ, hvað glöð að er mín lund,
upp því gengur hagur,
eg hef ratað óskastund,
er nú tíma dagur.

Skoða...

189.
Ríman

Fyrst þeim greyjum fenguð mein
fært með dauðans grandi,
héðan af ræð eg öllu ein
eins á sjó og landi.

Skoða...

190.
Ríman

Öl og kostur er af mér
ekki veginn á reislu,
því vil eg bjóða höldum hér
á Hjóli að þiggja veislu.

Skoða...

191.
Ríman

Gráðugir þessu gleyptu við,
gaur hver þakka náði,
verður fegið vonda lið
sem vargur fagni bráði.

Skoða...

192.
Ríman

Vildu allir þrjótar þar
þessa veislu kenna,
grípur hver sinn gjarða mar,
gangvararnir renna.

Skoða...

193.
Ríman

Fór að Hjóli ferðin öll,
fyrir Öfund greiddi,
Ranglátur í háa höll
og hans móðir þá leiddi.

Skoða...

194.
Ríman

Saman í hverju sæti var
sessunautur og maki,
allir dómsmenn efstir þar,
Óttar á hurðarbaki.

Skoða...

195.
Ríman

Tölu gesta ei telja má,
sem til sín Öfund kallar,
þó vil eg segja sannleik frá
siðunum innan hallar.

Skoða...

196.
Ríman

Þar skal súpa horna hver,
hver sem niður rennur,
ragna þar til rökkur er
og rautt þeim fyrir brennur.

Skoða...

197.
Ríman

Sagt fyrir skálum skömm og spott,
skapraun, lygi mesta,
upp í eyrun ærið gott
en afheyrandi hið versta.

Skoða...

198.
Ríman

Verður stokkótt, auð og önd
æruna sumir missa,
brenna ef klappa berri hönd,
en bíta þegar þeir kyssa.

Skoða...

199.
Ríman

Ekki grætur úthellt blóð
annars bræðra tveggja,
undir borðið illsku þjóð
ýmsa í gegnum leggja.

Skoða...

200.
Ríman

Í flestu illu fara á kaf,
fals og pretti næra
strokin manndyggð aftur af
eins og rökuð gæra.

Skoða...

201.
Ríman

Þeirri veislu og þessum hag,
þó að vínið orni,
síðsta vetrar segja upp dag
þá sumarið kemur að morgni.

Skoða...

202.
Ríman

Þó þeir skenki skála flóð,
skarð í gæfu segi,
látum drekka þessa þjóð,
þá öfundum eigi.

Skoða...

203.
Ríman

Það bar til um þessa tíð,
það er að segja líka,
komu börn í Hamingjuhlíð,
hoskur sveinn og píka.

Skoða...

204.
Ríman

Ráðvandur, sem ríkti þar,
rekkar drógu af því grun,
frómur þeirra faðir var,
fæddi bæði Meðaumkun.

Skoða...

205.
Ríman

Þeirra af því gladdist geð,
gengu yndis vegi,
börnin litlu lífi með
loksins örend eigi.

Skoða...

206.
Ríman

Fengu af því hjónin hrós,
höfnuðu öllum þjósti,
nærðu börn sem lítið ljós,
þau lágu á móður brjósti.

Skoða...

207.
Ríman

Vóx upp sveinn og væna mey,
en vantaði skírnar prýði,
vildi nöfn þeim veita ei
vígður hempusíði.

Skoða...

208.
Ríman

Af sögunni ekki séð eg fæ,
um síðir hver það gerði,
má og ske að óskírð æ
alla daga verði.

Skoða...

209.
Ríman

Óttinn þvingar æði stór,
öll er villt af hræðslu byggð,
kölluðu hjón, og kyrrt það fór,
Kærleik pilt, en meyna Tryggð.

Skoða...

210.
Ríman

Sá hét Tími, sem mér gaf
sögu þessa og fleira,
henni er rotið aftan af,
ekki les eg meira.

Skoða...

211.
Ríman

Enda ljóðin, þar mig þraut,
þessum óð ei breyti,
taki hann nafn af téðum naut
og Tímaríma heiti.

Skoða...

212.
Ríman

Ekki er rétti öllum hjá
upp haldið á gilda vog,
gjörla mega garpar sjá
ganga lög sem hafa tog.

Skoða...

213.
Ríman

Lof sé guði, lög oss gaf,
lýður ef þeirra gætir,
mikið heldur miskunn af
Magnús lagabætir.

Skoða...

214.
Ríman

Ótal skamma í sér ber
öfundin með dökka brún,
móðir vamma allra er,
andskotanum steypti hún.

Skoða...

215.
Ríman

Henni fylgja svik og synd,
sverðið, reiði, áreiting,
hatur, ágirnd, óréttind
og allra handa svívirðing.

Skoða...

216.
Ríman

Guð oss kenni góðan sið,
gefi að forðast þetta,
haldi mönnum heiður við,
hærri og lægri stétta.

Skoða...

217.
Ríman

Öfugur smiður arkar sá
ýtti dverga liði,
bindur skyndienda á,
allir lifi í friði.

Skoða...

Tíma ríma, 1. ríma