Hvarf ég frá þar bóndinn blíður
bjóst af Grænalandi
vopna lundur vitur og fríður
varð honum fátt að grandi.

Óskráð

Sigla frá ég nú seima Njörð
með sanna spekt og gæði
inn í þann hinn forna fjörð
sem fyrr var getið í kvæði.

Óskráð

Lýðir fóru að leita Refs
langt um fjörðinn inni
sérlega neyttu seggir skrefs
að söltu karfa minni.

Óskráð

Fjóra veturnar fór svo samt
að fannst nú kappinn hvergi
seggjum þótti hann sýnt og skammt
siglt hafa undan bergi.

Óskráð

Bárður hét sá bauga njótur
er byrjar nokkurn vanda
sá var í ferðum furðu skjótur
og fór í millum landa.

Óskráð

Garpurinn oft til Grænlands fór
og gerði silfur að kaupa
vaskur kunni vopna Þór
fyrir virðum margt að raupa.

Óskráð

Handgenginn var hjörva lundur
Haraldi kóngi ríkum
síðar meir mun sónar mundur
segja af garpi slíkum.

Óskráð

Til Bárðar víkur bragrinn aftur
búin er snekkja á ægi
einhvern tíma örva raftur
öðling hitti hinn frægi.

Óskráð

Spurði kóngur spjóta meið
spakur í öllum greinum
hvort skal kappinn halda skeið
hlunna birni einum?

Óskráð

Til Íslands hefði ég ætlað mér
kvað eyðir nöðru skíða
lofðung talar sem letrið tér
láta muntu bíða.

Óskráð

Gramur réð inna garpnum skjótt
til Grænlands muntu víkja
fá þar pening af fríðri drótt
og flytja til vorra ríkja.

Óskráð

Fylkir mælti fleira en eitt
við fleygi ofnis láða
þegninn talar þá svo greitt
þú skalt öllu ráða.

Óskráð

Skildist hann við skatna þar
skjótt og herrann kvaddi
seggurinn tók að sigla um mar
sveitir byrinn gladdi.

Óskráð

Ýtar láta út í haf
öldu dúfu strjúka
byrinn allvel brögnum gaf
blés þá vindur í dúka.

Óskráð

Fékk hann af því fulla styggð
fleygir dýnu linna
víkur hann nú í vestri byggð
og vildi Gunnar finna.

Óskráð

Komin er þangað kempan sú
með karska sína bragna
Gunnar hitti garpinn nú
og gerði honum að fagna.

Óskráð

Fjárhlut allan flutti heim
fleygir nöðru stétta
Bárður dvelst hjá bónda þeim
ber nú margt til frétta.

Óskráð

Vill nú Bárður vekja styr
um vetur er leið að jólum
seggja tunga er sjaldan kyrr
sátu menn á stólum.

Óskráð

Eitt sinn talaði Bárður blítt
við bóndann Gunnar inni
mágur þinn fékk mein svo strítt
mál er slíku að linni.

Óskráð

Er það satt sem sagt var mér
seggur á yðru veldi
feðgar væri felldir hér
fimm á einu kveldi?

Óskráð

Gunnar segir það gerði einn
geymir Óðins tjalda
hann var ei til hræðslu seinn
og hélt á æginn kalda.

Óskráð

Seggurinn tók við sétta mann
að sigla á báru ormi
drengir ætla dauðan hann
og druknað hafa í stormi.

Óskráð

Hafi þér nokkuð halurinn kvað
hefnda farið að leita
Gunnar ansar glöggt í stað
gerir oss þungt að veita.

Óskráð

Kappinn ansar kænn við sverð
sá kunni litla prýði
ógurleg er afturferð
á yður bóndinn þýði.

Óskráð

Förum í vor á fiska grund
og flýtum þessu kífi
hitti ég ekki hjörva lund
hann skal ekki á lífi.

Óskráð

Þýðir fella þegnar tal
þessu játar Gunnar
bjuggust þeir á bylgju dal
Bárður þetta nunnar.

Óskráð

Kappar stigu á kólgu björn
kjölurinn rann frá sandi
strauma hestur strauk um tjörn
þeir stýrðu burt frá landi.

Óskráð

Mælti sá er mæðing hlýtur
meiðir stinnra spjóta
förum vér þar til fjöllum skýtur
og fjörðu náir að þrjóta.

Óskráð

Vandi þeirra vex að meir
virðar mega það sanna
um fjörðu marga fóru þeir
og fundu ekki manna.

Óskráð

Ýtar komu í eina vík
þar aldan skerst fyrir tanga
þar vill hvíla þjóðin rík
og þegnar náðir fanga.

Óskráð

Bárður stígur bátinn á
beint og leita vildi
aftur og fram um allan sjá
öslar halurinn gildi.

Óskráð

Drengurinn fékk svo djúpa skamm
dauðinn frá ég hann sækti
alla vega aftur og fram
inn í landið krækti.

Óskráð

Þetta kemur á Bárðar bak
bragnar trúi ég það virði
þegninn sér hvar þangið rak
þvert úr einum firði.

Óskráð

Reika frá ég nú röskvan hal
rétt sem úlfinn svangan
standa leit hann stóran dal
stunda mikinn og langan.

Óskráð

Kappinn hefur nú kannað land
kann ég slíkt að greina
spejarinn hitti spilltur með grand
spóna hrúgu eina.

Óskráð

Kemur til skips fyrir kappa sveit
og kynnir mönnum spæni
var sá hagur í hyggju reit
hjörva lundurinn kæni?

Óskráð

Gunnar segir garpurinn hnár
gerði flestallt smíða
mörgum veitti mönnum sár
mun svo hljóta að bíða.

Óskráð

Vær skulum ekki veginum frá
vorum fótum málga
á ævi minni ég engan sá
annan fegra tálga.

Óskráð

Köppum var nú kunnug slóð
kólgu stýra rakka
virðar litu hvar virkið stóð
víst á sjóvar bakka.

Óskráð

Skoða þeir glöggt með skjótri grein
skatnar þangað renna
fyrðum sýndist fjöl þar ein
en felling enga kenna.

Óskráð

Kemur á virkið karskur maður
og kvaddi bóndann ríka
að fréttum spurði furðu glaður
frægðar drengi slíka.

Óskráð

Beri þér eld að bursta hjört
Bárður réð svo mæla
að svikarans ráðum svo var gert
svinna kveður hann þræla.

Óskráð

Lækrinn slökkur logandi bál
er lagar úr virki hreinu
dugði ekki drengnum tál
drjúgt með bragði neinu.

Óskráð

Kemur á virkið karskur mann
köppum réð að inna
sækist yður seint kvað hann
seggja hús að vinna.

Óskráð

Hælast máttu halur um það
hér af kynngi þinni
vér munum hljóta víst í stað
venda héðan að sinni.

Óskráð

Ef þú þorir kvað örva grér
til annars vorsins þreyja
skaltu þá að skjalarinn tér
fyrr skötnum Gunnars deyja.

Óskráð

Ekki er víst þó ég sé hér
aðra veturnar fjóra
seggir vinni sigur á mér
með sveina flokkinn stóra.

Óskráð

Héðan í burtu ég hvergi renn
hetjan svarar hin fróma
vekja megi þér vitrari menn
að vakta yðvarn sóma.

Óskráð