Hitt var fyrr að hvarf ég frá
Haraldur kóngur reiddist
vil ég það nú fyrir virðum tjá
að víglýsingin greiddist.

Óskráð

Haraldur kóngur hann er vitur
hermt er slíkt í ljósi
það hef ég spurt að sikling situr
svinnur í Niðarósi.

Óskráð

Allt er dælla eftir að sjá
öðling talar hann þarfi
stórum hef ég þar stundað á
Steins er þessi arfi.

Óskráð

Nafngifta skal nýtan mann
nú með þessu máli
Króka-Ref skulum kalla hann
er kann að vega með stáli.

Óskráð

Sikling tók þá svo til máls
sá var fæstra líki
útlægur skal eyðir stáls
af öllu mínu ríki.

Óskráð

Öðling talar við Eirek þá
ætla ég þig að senda
dragðu snekkju um djúpan sjá
í Danmörk muntu lenda.

Óskráð

Þín er skyld kvað þengill skýr
þangað víst að stefna
blíður átt þú bauga Týr
bróður þíns að hefna.

Óskráð

Eirek býst með ýta sín
og ætlar í burt að halda
fá mun hann af því fulla pín
fleygir grænna skjalda.

Óskráð

Frá því hvarf ég fyrst um stund
er fyrri átti ég að segja
seggurinn kemur Sveins á fund
sá mun ekki þegja.

Óskráð

Komu þeir á kóngsins fund
kappar þessir allir
görpum veitti Grettis mund
glöddust ýtar snjallir.

Óskráð

Garpurinn býður gengið sítt
göfugur vænum stilli
við það gladdist fólkið frítt
fullur af mekt og snilli.

Óskráð

Heilráður var hilmir sá
hraustur drengjum snjöllum
það skal fyrst af tiggja tjá
hann tók við feðgum öllum.

Óskráð

Nú skal segja Eirek ef
austan gerði að venda
byrinn allvel brögnum gaf
brátt vill þannig lenda.

Óskráð

Lýsa verður lítið spjall
liggja menn á sandi
hokrar að þeim hækju karl
haltur ofan úr landi.

Óskráð

Hvítur sýndist hærum af
hringa lundurinn þessi
gamall og bjúgur gekk við staf
greini ég slíkt í versi.

Óskráð

Spurði Eirek spaklega þann
spjalda lundurinn þessi
gamall og bjúgur gekk við staf
greini ég slíkt í versi.

Óskráð

Aura stóra ég þér gef
svo allvel máttu lóga
finna skaltu fyrir mig Ref
og fá peninga nóga.

Óskráð

Kappinn ansar kænn við sverð
ég kunni slíkt að skýra
þá vil ég ráða þegna ferð
og þessu fólki stýra.

Óskráð

Ætlað hef ég mér eyri gulls
út af hverjum manni
kappar hafa nú keypt til fulls
klókur er þessi granni.

Óskráð

Bragnar magna brodda él
búið er skemmra að hóti
hundrað manna herklætt vel
hleypti þeim á móti.

Óskráð

Ýtar frömdu eggja hríð
og orrustu reyndu snarpa
sterkir vöktu stála hríð
við stolta Eireks garpa.

Óskráð

Róman þessi röskleg var
Refur er búinn til víga
ýtar grípa Eirek þar
en aðrir flestir hníga.

Óskráð

Höfðu upp á annes eitt
afreks drengi stinna
heldur varð þeim hér um greitt
hölda þessa að vinna.

Óskráð

Man ég það fyrr kvað málma Týr
ég meidda hann illa Grana
nú vil ég ei segir drengurinn dýr
deyða þig til bana.

Óskráð

Líf skal veita laufa meið
kvað lestir blárra geira
seggurinn skaltu sverja eið
og svíkja oss aldrei meira.

Óskráð

Víst er þessi verkin stór
vinnur Refur hinn frægi
Eirek frá ég að eiða sór
angrið trúi ég að lægi.

Óskráð

Kempan ansar körsk og svinn
kunni eftir spyrja
kennir þú ekki kompán þinn
er kaupskap réð að byrja.

Óskráð

Garpurinn talar gjarn við skref
er gleymt hefur súta kífi
sýna má ég þér segginn Ref
og syni hans alla á lífi.

Óskráð

Haraldi skaltu herma það
halurinn talar af snilli
nú hef ég lítið lagt í stað
og launað nokkuru stilli.

Óskráð

Byrðing fékk hann bauga lund
bragnar mega það skilja
sigldi hann burt á samri stund
af sjálfs síns eigin vilja.

Óskráð

Talar við þennan traustan hal
tel ég ei á því vandi
Sigtrygg skal þig seggja val
síðan nefna í landi.

Óskráð

Öðling talar við odda grér
ekki tel ég hann snauðan
gullhring einn vil ég gefa þér
gæddan silfri rauðan.

Óskráð

Gæfan fylgdi garpi þeim
gjörvöll nú með sóma
Sanctum Petrum sótti heim
sérlega út í Róma.

Óskráð

Ætlar hann með afli og þrótt
aftur þaðan að venda
garpurinn fékk svo gilda sótt
hún gerði lífsins enda.

Óskráð

Á Frakklandi er svo fagurleg jörð
fræðið talar í einu
Párisborg með prýði gjörð
plöguð með valdi hreinu.

Óskráð

Heiðurs maðurinn hvílir þar
hans mun sálin gista
hjá drottni þeim sem deyddur var
og drengir gerðu að nista.

Óskráð

Það má segja Suðrar tón
svo trúi ég bókin greini
erkibiskup Afsalón
út er kominn af Steini.

Óskráð

Björn hefur hvorki sorg né sút
Sveini þjónaði lengi
Þormóður fór til Íslands út
og efldi sína drengi.

Óskráð

Mikil er ætt af mönnum þeim
má það gjörla skýra
bæði fá þeir silfur og seim
sóma og gullið dýra.

Óskráð

Grettis máls hin glæsta hlíð
geymi óðinn þennan
bóndinn taki og brúðurin fríð
braginn má gjörla kenna.

Óskráð